Recomendamos: A unidade e a harmonía da realidade. Complexidade e ecoloxía, de Victorino Pérez Prieto

A unidade e a harmonía da realidade. Complexidade e ecoloxía, de Victorino Pérez Prieto, é un libro publicado por Galaxia.

“A unidade e a harmonía da Realidade é un diálogo aberto co mundo da ciencia e do pensamento que nos anuncia unha nova maneira de situarnos como persoas e comunidade crente-relixiosa dentro da Realidade. Un ensaio apaixonado que fala de ciencia, de física, de filosofía, de teoloxía, de mística, da natureza, da creación e do lugar que todo ser humano ocupa nese conxunto un e diverso de seres, e das relacións que formamos no mundo.”

Recomendamos: O obxecto muller e o xiro ontolóxico, de Inma Otero Varela

O obxecto muller e o xiro ontolóxico, de Inma Otero Varela, é un libro publicado por Euseino? Editores.

“A cuestión de xénero é un dos interrogantes aos que a filosofía feminista intenta responder desde os seus inicios. ¿Que é unha muller e que implica esta determinación inicial? ¿Pódese revogar ou é unha natureza inemendable? Neste libro absolutamente anovador, no que se elabora unha concepción teórica senlleira e fundacional, Inma Otero Varela responde cunha argumentación limpa, firme e rigorosa.
Para contestar esas preguntas, a autora parte do xiro que o realismo especulativo, ou o novo realismo, deu na filosofía contemporánea. Pensar unha ontoloxía plana na que a relación de dependencia entre suxeito e obxecto desaparece ao deixar de ser a exclusiva forma de acceder ao senso, de existir. O suxeito, desta volta a muller, é un obxecto máis do mundo, ou dos mundos, dos campos de senso. Xa non hai un senso único, unha determinación necesaria e primeira, senón que son os obxectos os que, nas súas relacións, crean campos de senso continxentes e independentes. O campo de senso de xénero é un deles. E como tal é modificable, emendable. O obxecto muller xa non é o obxecto muller-obxecto; a muller non é un corpo. Ser muller non é unha natureza, é un xeito de representación que emerxe, se inscribe e accede ao seu propio senso. Existe sen condición.”

Recomendamos: Como não ser, tranquilamente, human@s. Técnica e política da Antiguidade à era neoliberal, de Rebeca Baceiredo

Como não ser, tranquilamente, human@s. Técnica e política da Antiguidade à era neoliberal, de Rebeca Baceiredo, é unha obra publicada por Através.

“Como não ser, tranquilamente, human@s. Técnica e política da Antiguidade à era neoliberal procura a relação entre a concepção da técnica, o antropocentrismo e o pacto social, que envolve, não só o âmbito deliberativo da constituição da cidadania, referente ao logos, mas a distribuição de funções, quer dizer, o trabalho.
Se numa origem a técnica era concebida como pré-humana, posteriormente passa a ser entendida como uma capacidade do antropos, inaugurando o humanismo. Porém, na atualidade, a tecnologia e tecnociência, mesmo com capacidade para alterar a própria ontologia, parecem tornar-se algo autónomo, alheio ao humano. Porém, não faz mais parte do pensamento cósmico antigo (Nous), mas da estrutura produtiva do capitalismo, que naturaliza os processos do humanismo e permanece ancorado no niilismo negativo e reativo dos últimos humanos.”

Pode lerse o prólogo aquí.

Recomendamos: Animais de estimação e bestas de companhia, de Rebeca Baceiredo

Animais de estimação e bestas de companhia, de Rebeca Baceiredo, é un ensaio filosófico publicado por Através Editora.

“Animais de estimação e bestas de companhia é um livro em que a autora explora duma óptica filosófica a nossa relação com outras espécies e estuda a alteridade e a relação dos humanos com um Outro animal. Como se constrói a subjetividade com respeito ao Outro, o arriscado de falar por boca do Outro e a possibilidade da sua mercantilização são temas que aparecem neste ensaio. Rebeca Baceiredo faz um estudo desse outro animal que estamos se(gui)ndo.”

Recomendamos: Orfeo canta, de Roberto Abuín

Orfeo canta. Iniciación, signo & retorno, de Roberto Abuín, é unha obra publicada por Axóuxere Editora.

“Entre a literatura e o pensamento ábrense territorios que a racionalidade mitopoética explorou ao longo dos séculos. Un deses lugares é o mito do descensus ad inferos (descenso ao inferno) protagonizado por Orfeo e Eurídice. Roberto Abuín insírese nesa mesma dramática para investigar algo esencial: a forza conducente que a escura potencia do real manifesta na conformación do visible; e faino a través dunha arriscada proposta a medio camiño entre poesía, narrativa e filosofía que se interna por unha senda exótica e inhabitual na escrita contemporánea.
O autor rianxeiro explora a raíz esencial do orfismo, navegando entre a antiga cerna mitolóxica e unha apropiación subxectiva que fai do mito, encarnándoo na súa propia voz e usándoo para inserirse no impensado. En diálogo cos restos conceptuais do Zaratustra nietzschiano e coas temáticas presentes en O espazo literario de Maurice Blanchot (noite, poesía, morte, sacrificio, amor), o libro transcende a tese dicotómica do teórico da literatura Ihab Hassan arredor da literatura por vir, abrindo un eido para unha exploración na que nin o modernismo nin o posmodernismo establecen o seu reino teórico, senón no que habita a sinxeleza dun poder anómalo no que a escrita se funde co visionario, no que o pensar se une co narrar e no que o canto se enraíza na vida. Obra da xinea de escrituras como as de Pascal Quignard, Maria Gabriela Llansol ou Giorgio Manganelli, escasas na nosa literatura mais que apuntan, como sempre sucedeu, cara a un territorio descoñecido no que se anticipa esa transfiguración perpetua, entre un velarse e un desvelarse, na que se fai realidade o poema.
Podes ler un fragmento da obra aquí.”

Recomendamos: Teoria da imagem, de Manuel Cebral Loureda

Teoria da imagem é un ensaio de Manuel Cebral Loureda, publicado por Axóuxere Editora.

“Embora a imagem seja cada vez mais comum, mesmo omnipresente nas nossas sociedades, sobretudo nas últimas décadas, a sua relação com a lógica e o pensamento ainda pode não ter sido esclarecida e liberada de maneira suficiente. Desde a presença da imagem em nossas mentes, até a sua utilização na televisão, nos média ou na arte contemporânea, o autor tenta vincular todos esses registos com um mesmo fato, não necessariamente estético, mas que pensa um horizonte imagético e imaginário no que um devir possível (nos) aconteça individual e comunitariamente.”

Pode lerse un fragmento desta obra aquí.

Presentación de Ayn. O ollo e a fonte, de Almudena Otero Villena, o venres 12 ás 20:00 h.

Recomendamos: Figuras da finitude, de Francisco Sampedro

Figuras da finitude, de Francisco Sampedro, é un ensaio filosófico publicado por Laiovento.

“A morte non é un “problema”, nin aínda menos un “misterio”, en canto que non se pode enunciar nin resolver. Noutro contexto ben distinto, como é sabido, Marx dicía que a humanidade só formula aqueles problemas que pode resolver; porén, é claro que todos os humanos se cuestionan acerca dela. Desde aqueles que só o fan en situacións límites ou ante a desaparición das persoas amadas, até outros que –no outro extremo do espectro- o fan desde a neurose obsesiva no medio dunha angustia que chega a paralizar a súa mesma vida e que anula calquera proxecto existencial. Como asunto científico, a morte é totalmente asequíbel. Tamén como asunto literario. Outra cousa é abordala, como o fai a filosofía, en tanto finitude da existencia humana. É dicer, non se trata da morte como feito, senón da cuestión da conciencia da finitude.”

Aquí podedes escoitar unha entrevista co autor arredor desta obra no Diario Cultural da Radio Galega.