Recomendamos: A fotografía 51, de María Canosa

A fotografía 51, de María Canosa, é unha obra publicada por Baía Edicións, con ilustracións de Paula Mayor.
“A fotografía 51 presenta, a modo de imaxes fixas na retina ou nunha cámara fotográfica, a vida, dilemas e reflexións en primeira persoa de Rosalind Franklin, o seu traballo e a ocultación machista padecida, quen malia ser a que logrou a famosa fotografía 51 da estrutura do ADN, non foi recoñecida co Nobel, que si recibiron dous homes cos que colaborara nas investigacións.”

Recomendamos: Alfredo Vilas (O republicanismo irredutible do esquecido «Castelar galego»), de Gonzalo Vilas

Alfredo Vilas (O republicanismo irredutible do esquecido «Castelar galego»), de Gonzalo Vilas, é unha obra publicada por Positivas e o Consorcio de Santiago.

“Alfredo Vilas (1854-1904) foi un dos máis destacados oradores galegos de finais do s. XIX. Avogado e médico, figura dos estrados, político sen escano, “soldado da república”, nas súas verbas, que nunca cedeu na propagación da idea republicana, Vilas aparece como unha figura pública célebre na súa época que hoxe apenas é lembrado nalgún episodio en que interviu, como o traslado dos restos de Rosalía de Castro. Dotado dun enxeño proverbial e dun intelecto destacado, a súa oratoria despregada no foro xudicial, en xuízos que espertaban o entusiasmo do público e a prensa, ou en mitins políticos de diversa índole, valéronlle o alcume de “O Castelar Galego”. Título que algún autor como Antón Vilar Ponte consideraba inxusto, por supeditalo a outra figura e considerar o compostelán aínda superior en algúns aspectos ao daquela tido polo mellor orador do Estado.
Declarado anticlerical, Vilas foi unha voz discordante dende mozo na Compostela dominada pola Igrexa, pugna que tivo o seu colofón cando, na súa morte, o arcebispo prohibiu o seu enterro en terreo sagrado, obrigando ao seu sepelio no cemiterio civil coruñés, entre un considerable escándalo. Gonzalo Vilas, descendente indirecto do orador, interesouse pola súa figura desde pequeno, en que na casa familiar de Prevediños (Touro), que fora residencia de don Alfredo, resoaban ecos inconexos arredor do personaxe. Despois de anos de recompilación de datos, e principalmente de indagación na prensa da época, ofrécenos esta biografía deste republicano sen república, na que, lateralmente, podemos sumirnos tamén nas circunstancias e episodios políticos e sociais dunha época apaixonante e non sempre ben coñecida.”

Recomendamos: Moza falangueira procura lingua materna, de Carys Evans-Corrales

Moza falangueira procura lingua materna, de Carys Evans-Corrales, traducida por Pepe Coira e Marta Cuba, é unha obra publicada por Laiovento.

““O relato dunha peregrinación á procura da verdade e da identidade a través do son das palabras”. Así define este particular libro de memorias a súa autora, Carys Evans-Corrales (1949-2020), lingüista, profesora, tradutora (traduciu ao inglés numerosos autores galegos: Murado, Pallarés, Sumai, Borrazás…) e protagonista dunha singular peripecia vital.
Con só tres meses de idade deixou o seu Londres natal para se instalar en Singapur, onde o pai conseguira traballo como profesor de Lingua e Literatura. As súas primeiras palabras foron en hainanés, o idioma da muller chinesa que a coidaba. E logo había entrar en contacto co malaio en Kuala Lumpur, co crioulo en Kingston, co galés na terra dos pais, co inglés e as súas infinitas variantes desde York a New Jersey, co galego e o castelán na Compostela do final do franquismo e os inicios da democracia…
A Carys cadroulle vivir, falar e escoitar en países que, coma a propia autora, estaban á procura dunha identidade. Moza falangueira procura lingua materna é o relato vital dunha muller que viviu os idiomas coma “ferramentas para intentar descifrar o mundo e para sabermos quen somos”.”

Aquí pode lerse un pequeno fragmento desta obra.

Recomendamos: A vella compañeira, de Anxo Lugilde

A vella compañeira, de Anxo Lugilde, é unha obra publicada por Luzes.

“Isto non é un libro de memorias. Nin unha autobiografía. É unha crónica, unha reportaxe vital. Anxo Lugilde é un correspondente na súa propia guerra, a que libra desde rapaz contra esa parte de si mesmo que loita contra el, a depresión, a Vella Compañeira. A depresión é coma esas guerras non declaradas, fóra dos titulares, nas que morre máis xente que nas que enchen os telexornais. A depresión ñe unha guerra civil cruenta e soterrada, casa por casa, neurona por neurona, pero na que as vítimas non chaman por ninguén, non expoñen as súas feridas nin as ruínas das súas casa, nin os seus mártires. As vítimas sofren os ataquen no medio do silencio e da vergoña.
– XOSÉ MANUEL PEREIRO
Cal é o xeito en que está escrita esta odisea da alma que é a vella compañeira? Que a fai especial? Anxo Lugilde adéntrase máis alá do que semella a liña do inaccesíbel. Alumea o que non está ben visto. Porque adoita ocultarse, porque incomoda ou porque non se deixa ver.
A outra clave está no como se conta esa odisea. Lugilde fala dun exorcismo. Hai unha fusión sutilísima entre a corrente da vida, do pensamento e das palabras. Hai unha dose de humor, de ironía e retranca, que fai milagroso este exorcismo. Un humor dramático, un humor morado, no que, por fin, podemos ver os hematomas das doenzas da alma.
– DO PRÓLOGO DE MANUEL RIVAS“

Recomendamos: María Casares. A célebre refuxiada, a descoñecida, de Arancha Estévez

María Casares. A célebre refuxiada, a descoñecida, de Arancha Estévez, é un libro publicado por Aira.

“Centenario de María Casares (1922-2022)
María Victoria Casares Pérez é unha das figuras máis destacadas do século XX e malia todo aínda segue a ser unha descoñecida. Como unha nena «ben» da Coruña, filla dun ministro republicano, acabou por ser unha das grandes actrices de Francia? Por que escolleu para si a cicatriz de exiliada, refuxiada, e nunca volveu a Galicia?
Arancha Estévez escribe esta precisa e evocadora biografía da actriz, quen polas vicisitudes que tivo que atravesar, converteuse tamén en exemplo e metáfora das arelas e pesadelos da historia recente de Galicia. Unha invitación a unha festa, á vida intensa dunha muller que nos segue a fascinar.”
Aquí pode lerse un fragmento da obra.

Recomendamos: Juana de Vega. A muller que desafiou o seu tempo, de Marilar Aleixandre e Emma Pedreira

Juana de Vega. A muller que desafiou o seu tempo, de Marilar Aleixandre e Emma Pedreira, é un libro publicado por Galaxia.

“A tantas mulleres que turraron da vida coas mans e das que non ficou rexistrado o nome, este libro de mulleres das que sabemos os nomes.
A historia de Juana María de Vega é a dos repetidos intentos de revolución liberal ao longo do século XIX, da Constitución de 1812 aos pronunciamentos de Porlier, Del Riego, Torrijos e Solís e os mártires de Carral, que os seus protagonistas pagaron coa vida. Juana, o seu home, Francisco Espoz y Mina, e os seus pais, participaron nestes intentos, o que lles custou multas, cárcere e exilio. Juana de Vega converteu a súa casa da Coruña nun centro intelectual e político e ideou formas de participación na vida pública nun tempo en que isto estaba prohibido ás mulleres. Deixou tamén unhas Memorias que complementan as súas accións en defensa das liberdades coas xustificacións desa loita, e conseguiu amosar que as batallas polas causas perdidas son semente de futuro.”

Recomendamos: María Casares. A impaciencia por vivir, de María Canosa

María Casares. A impaciencia por vivir, de María Canosa, ilustrado por Bea Gregores, é un libro publicado por Bululú.

“Este libro permítenos coñecer a vida de María Casares. Aclamada e admirada como actriz en Francia, sobrepúxose ás adversidades que lle tocou vivir na súa vida persoal; a Guerra Civil e o exilio, o amor tempestuoso e tráxico con Albert Camus -un home casado e un dos intelectuais franceses máis importantes da primeira metade do século XX-, ou a morriña pola infancia feliz en A Coruña, foron o alimento da súa tenacidade por prepararse e estudar no teatro até chegar a converterse nunha icona mundial da interpretación e unha auténtica diva no senso máis amplo da palabra.”

Recomendamos: O voo da curuxa, de Inacio e Iván Suárez

O voo da curuxa, de Inacio e Iván Suárez, é un libro publicado por Demo Editorial.

“Esta obra é un achegamento fascinante aos derradeiros meses de vida de dona Emilia. No seu aspecto gráfico, lémbranos a estética dos gravados clásicos, e consegue cativarnos grazas a un guión maduro e con ritmo narrativo áxil que transita entre o real e o literario, incorporando relatos da propia Pardo Bazán.”

Recomendamos: XelArias. Palabra á intemperie, de Emma Pedreira e Laura Romero

XelArias. Palabra á intemperie, de Emma Pedreira e Laura Romero, é unha obra publicada por Baía Edicións.

“Que é unha poeta? Como nace? Como é no colexio, na casa, na vida?
A través dunha conversa a tres bandas, Emma Pedreira e Laura Romero preséntannos a Xela Arias, poeta, tradutora, docente, letrista e, sobre todo, muller transgresora.
Poemas a dúas voces, colaxes e ilustracións para recuperar e coñecer a figura dunha das nosas voces máis interesantes e, se cadra, máis descoñecidas da literatura.
Di Emma deste libro diferente e un pouco punk:
Non quero facer unha biografía ao uso. Quero falar dunha poeta, que podería ser outra, que podería ser ata eu mesma e non, é Xela e eu con Xela ou Xela en min e, por aí, ando debullando o íntimo dos seus versos nos meus.

Emma Pedreira recita o poema da páxina 38 “ROMPER” coa música de fondo de Zënzar, grupo ao que pertence Laura Romero como baixista. Versión instrumental de Samurai, incluído no seu último traballo Benvidas ao futuro, 2019. O audio pode escoitarse aquí.”

María Canosa asina a súa obra Emilia Pardo Bazán. Unha mente poderosa, o 23 de abril ás 17:00 h.

O venres, sexta feira, 23 de abril, de 17:00 a 18:00 horas, María Canosa asina exemplares da súa obra Emilia Pardo Bazán. Unha mente poderosa, publicada pola Editorial Bululú, con ilustracións de Bea Gregores. Será na Libraría Sisargas (Rúa San Roque, 7, baixo, A Coruña).

“Este libro busca achegar a todos os públicos, aínda que especialmente aos nenos, a figura polifacética de Emilia Pardo Bazán a través de momentos da súa apaixonante vida. Sorprenderanos a nena curiosa e gran lectora, a muller namorada e independente e a autora de carácter, rebelde ao rol que se esperaba de toda dama nun ambiente social e familiar privilexiado. A través da lectura, o estudo e unha capacidade de traballo infinita, conseguiu ser recoñecida no seu tempo sobrepoñéndose, en non poucos momentos, ao desdén de moitos compañeiros e académicos mentres era recoñecida, nacional e internacionalmente, por público e crítica.
A ilustración, creada cunha particular utilización de técnicas tradicionais que combinan debuxo e cores acrílicos de gran forza, inspírase e apoiase, ademais de nos textos sinxelos e ben documentados de María Canosa, en fotos e noticias da época, así como en monumentos e edificios que aínda existen hoxe, buscando recrear o ambiente e lugares que frecuentou a autora cunhas imaxes moi recoñecibles e atractivas.”